hatıra-i Muhammedi

arkdşlar Efendimiz(s.a.v.)in hayatından kesitleri burada yayınlayablirmisinz ilki benden..





UÇUP GİDEN SEVAPLAR..

Bir gün Peygamber Efendimiz arkadaşlarıyla sohbet ediyordu.
‘Söyleyin bakalım,müflis kimdir?’ diye sordu.
Allah’ın Elçisi, anlatmak istediği bir olaya arkadaşlarının dikkatini çekmek için böyle yapardı.
‘Parası pulu olmayana müflis denir’ dediler.
Bu tarif bir açıdan doğruydu. Ama ahiretteki iflası kapsamıyordu.
Gerçek iflası Resul-i Ekrem şöyle anlattı:
‘Bir Müslüman kıyamet günü Allah’ın huzuruna çıkar. Kıldığı namaz, tuttuğu oruç,verdiği zekatlarla pek çok sevap kazanmıştır. Ama kimine sövüp hareket etmiş, kimine iftira atmıştır; onun malını yemiş, bunun kanını dökmüş,şunun canını yakmıştır.Hesap görülmeye başlanınca, yaptığı ibadetlerinin sevabı hakaret ettiği, iftira attığı, canını yaktığı kimselere dağıtılmış, daha üzerindeki kul hakları bitmeden sevapları tükenivermiştir. Başkalarına verecek sevabı kalmadığı için,haklarını yediği kimselerin günahı sırtına vurulmuş ve Cehennemin yolunu tutmuştur.İşte asıl müflis bu kimsedir.”

DUA

Bir gün Hz Ebubekir

- Ey Allahın Rasulu , bana namazda okuyacağım bir dua öğret, Ben bu duayı evimdede yapayım.

- Şöyle dua et Ey Ebu Bekir. “ Allahım ben kendime çok zulmettim. Sende başka günahları bağışlayacak yoktur. O halde mağfiret hazinenden gelen lutuf ve kereminle beni bağışla, bana merhametinle muamele buyur. Şüphe yokki sen bağışı bol, merhameti hudutsuz olansın”

- Hz Ebu Bekir yaşadığı müddetçe bu duayı yapacaktı

YETİM

O gün bıyığı henüz terlemiş bir delikanlı üzüntü deryasına dalmış, gibi yürüyordu. Ya gözlerinden akıttı yaşarlın farkında değildi. Yada silmeye lüzum görmüyordu. Yaşlı bir kadın onun yolunu kesti.

-Neden mahzunsun ey üsame , dedi

-Babam şehit olmuş

-Allah doydum deyinceye kadar rahmet etsin yavrum.

Sen sağol teyzeciğim.

-Haber mi geldi ?

- Hayır Peygamber Efendimiz az önce söyledi

Üsame ayrıldı. Evine doğru ilerlemeye başladı. Ümmü Eymen de acı haber almıştı Bir müddet sonra Efendimizin huzuruna bir hanım kız geldi. Nebiler sultanına mahzun gözlerle bakıyor ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Dudaklarının titremesi “ ben yetim kaldım “ demesine ihtiyaç bırakmıyordu. Hatemül Enbiya Efendimizin gözleri dolu dolu olmuştu.

-Nedir bu halin Ey Allahın Peygamberi , denildi. Efendimiz bu soruyu sorana döndü

- BU sevgilinin sevgiliye özlemidir, buyurdu.

Bundan böyle Efendimiz onların geçimini üzerine alacak.” YETİMİN KEFİLİ “ olma yolunda diğer müminlere örnek olacaktı.

ANNE HAKKI

Büreyde (RA)’den:



“Adamın biri Peygamber Efendimize:



- Ya Rasulallah! Ben annemi bir sıcak günde omzuma alıp iki fersah yol yürüdüm. Hava o kadar sıcaktı ki, eğer bir et parçası yere atılsa hemen pişerdi. Acaba onun hakkını ödemiş oldum mu?” diye sordu.



Efendimiz (SAV):



- Senin bu hizmetin onun doğum sancısını belki karşılar, diye cevap verdi.